Eigenlijk was ik gisteren al om drie uur jarig, Nederlandse tijd 12 uur ’s nachts, maar de heren vonden dat we nu in Amerika waren, dus hebben mij vanmorgen pas gefeliciteerd. Het voelt wel vreemd hoor met zo’n tijdverschil. Normaal is het hier aan het begin van de dag, als jullie de dag er haast op hebben zitten. Vanmorgen zijn we naar de Antelope Canyon Tours geweest. We werden in Lake Powel met jeeps opgehaald en dan duurde de reis ongeveer 20 minuten We gingen de laatste tien minuten over een heel hobbelig terrein in de woestijn, wat op zich al een hele belevenis was. Daar aangekomen hebben we genoten van de mooie spelonken. We waren er om 11.30, wat ons aangeraden was door Ina en Hans, en dat was inderdaad de mooiste tijd voor de lichtinvallen. Het was dan ook gewoon weer zoveel duurder om die tijd, maar het kostte toch al vreselijk veel, dus dat kon er ook nog wel bij. We hebben echt prachtige foto’s hiervan, we proberen ze erbij te plaatsen maar het internet is elke keer niet zo geweldig, dus hopen dat het lukt.
Daarna gingen we weer terug met de jeeps, inmiddels was het behoorlijk hard gaan waaien en zaten er hele donkere luchten. Je had het idee toen je de spelonk uit liep dat je helemaal gezandstraald werd. Echt verschrikkelijk, maar we hebben wel heel erg genoten van de terugreis. Toen we bij de camper aan kwamen hadden we allemaal het idee dat we van top tot teen onder het zand zaten en dat dachten we niet alleen, dat was helaas echt zo. We zijn daarna in de camper gestapt om onze reis te vervolgen naar Cannonville, 260 kilometer verderop. Morgen gaan we naar de Bryce Canyon en hoeven we vanuit hier maar 30 kilometer dus dat is wel lekker. Ter ere van mijn verjaardag zijn we nog pizza wezen eten. Maar wat waren die pizza’s groot zeg, we konden het echt niet op. Ze komen hier gewoon gelijk met een doosje aan, dat neem je toch lekker mee dan. Daarna zijn we terug gegaan naar de camper en zijn de jongens nog even heerlijk wezen zwemmen.